Το κομμάτι της πίτας αφιερωμένο σε αυτούς που δεν έχουν δουλειά...

Από τα φοιτητικά μου χρόνια που δίναμε τις δικές μας "μάχες" στα αμφιθέατρα δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια. Το χαρακτηριστικό των πολύωρων συζητήσεων ήταν οι διαφωνίες. Διαφωνούσαμε ακόμα και στα επαγγελματικά δικαιώματα διότι ορισμένοι είχαμε από τότε καταλάβει ότι αυτά έχουν πάει περίπατο.

Συμφωνούσαμε όμως σε ένα βασικό πράγμα το οποίο συνάμα μας προβλημάτιζε για το μέλλον μας. Το δικαίωμα για δουλειά! Το βασικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου και κυρίως ενός νέου να εργάζεται και να αισθάνεται ότι προσφέρει στην κοινωνία.

Με αυτές τις σκέψεις στην προχθεσινή εκδήλωση για την ετήσια κοπή της πίτας των εργαζομένων του Δήμου μας, δεν μπόρεσα να αφιερώσω το κομμάτι που έκοψα σε αυτούς. Πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί και ένα κομμάτι για αυτούς που εκείνο το πρωί δεν είχαν τίποτα να κάνουν. Ξεφύλλιζαν εφημερίδα με αγγελίες εργασίας, επισκέπτονταν ιστοσελίδες ευρέσεως εργασίας και έστελναν τα βιογραφικά τους ελπίζοντας πως θα έρθει και για αυτούς η τυχερή μέρα. Διότι δυστυχώς σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να θέλει και τύχη για να εργαστεί ένας νέος.

Το κομμάτι της πίτας λοιπόν αφιερωμένο σε αυτούς που δεν έχουν δουλεία!

Όσο για τους εργαζόμενους εύχομαι του χρόνου τέτοια μέρα να είμαστε ξανά μαζί, που σημαίνει ότι θα είμαστε υγιείς και θα διατηρούμε την δουλειά μας.