Tον τελευταίο καιρό είμαστε μάρτυρες, από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας φυσικά, των τραγικών γεγονότων της γειτονικής μας Λιβύη που μαίνεται εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων του Καντάφι και των αντικαθεστωτικών. Η χώρα αυτή κυβερνάται εδώ και σαράντα χρόνια από τον στρατηγό Καντάφι και την οικογένεια του. Οι σχέσεις της κυβέρνησης της Λιβύης με τις Η.Π.Α και τις χώρες της Ευρώπης ήταν πάντα άριστες. Πρόεδροι των Η.Π.Α δεξιώνονταν τον Λίβυο ηγέτη, τα παιδιά του έπαιρναν εικονικά διδακτορικά από φημισμένα Βρετανικά πανεπιστήμια και η οικογένεια του έκανε πολυδάπανες διακοπές σε ευρωπαϊκά θέρετρα.
Παρομοίως και στη χώρα μας από την εποχή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι και πρόσφατα επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου οι σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με την Λιβύη ήταν κάτι παραπάνω από φιλικές. Ξαφνικά καταλάβαμε (Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Έλληνες) μετά από τόσα χρόνια διακυβέρνησης του Καντάφι ότι δεν είναι εκλεγμένος κυβερνήτης της χώρας αυτής, αλλά δικτάτορας. Ξαφνικά σαν να μας «χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα» ξεχνάμε την οικονομική μας κρίση και συμπαραστεκόμαστε στο λαό της Λιβύης που τόσα χρόνια ταλαιπωρείται από το καθεστώς του Καντάφι. Για να κάνουμε μάλιστα την συμπαράσταση μας πιο ουσιαστική στέλνουμε δυνάμεις καταστολής.
Ας είμαστε ειλικρινής και ας το παραδεχτούμε όλα γίνονται για το πετρέλαιό και εμείς "χορεύουμε" στο ρυθμό των δανειστών μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου